HORVS

HORVS

Isidis fil. quem cum Isis amisisset, verita est ne illi obveniret, quod Osiridi patri accidirat: sed eo invento, maerorem in laetitiam covertit. Idem Assyriorum Rex Plin. l. 30. c. 15. Ab Aegyptiis Apollinem sive Solempsic dictum esse, testatur Macrob Sat. l. 1. c. 21. Unde composita vox Horapollo. Origo autem nomini ex Hebraeo Gap desc: Hebrew quod Iudic. c. 8. LXX. Interpretes Α῎ρης vertunt ἀπὸ ἀναβάςεως Α῎ρηος. Inde pro Sole et Marte sumitur. Georg. Horn. Hist. Phil. l. 1. c. 6. Vide infra Orus. Ceterum Graecam vocem Ο῞ρος quod attinet, apud Scriptores Eccl. ea decreta Conciliorum περὶ τῆς εὐταξίας, sicut in voce Γ῾ποτύπω???ις decreta περὶ τῆς πίςτεως, indigitari, et Νόμους quoque nonnumquam appellari, quamvis discrimen hoc non perpetuo observetur, docet pluribus Cl. Suicer, Thes. Eccl. in Ο῞ρος.